Η ιστορία των Γιουγκοσλάβων (1ο μέρος)

  Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Αρχική κοιτίδα των Σλάβων ήταν τα εδάφη που σήμερα βρίσκονται στην νότια Πολωνία, νότια Λευκορωσία και στην βορειοδυτική Ουκρανία. Επίσης, αναφορές των Σλάβων για τις περιοχές βόρεια της δικής τους (χαρακτηριστικά: βόρεια των στεπών (Σιβηρία)) κάνουν λόγο για μέρη άγνωστα κατοικημένα από μυθικά όντα. Ουσιαστικά, λοιπόν, η ιστορία των Σλάβων ξεκινάει από τις πρώτες ιστορικές μνείες γι' αυτούς στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ.


Η ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΣΕ 3 ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΤΩΝ "ΠΡΩΤΟΣΛΑΒΩΝ"

  Έτσι αυτή η "Πρωτοσλαβική" εθνότητα με την ενιαία γλώσσα, "κοινή σλαβική", αρχίζει και διασπάται. Στα τέλη του 4ου αιώνα λόγω της πληθυσμιακής αύξησης ένα μέρος αυτών κινείται βόρεια και εγκαθίσταται ειρηνικά ανάμεσα στους ντόπιους (σημερινή Ρωσία). Στα μέσα του 5ου αιώνα και ύστερα από επιδρομές των Αβαρών, μέρος αυτών προωθείται στην κεντρική Ευρώπη, από τις Άλπεις έως και την Βαλτική θάλασσα, που αργότερα απορροφήθηκε από Γερμανικά φύλλα. Τέλος, τον 6ο αιώνα το τρίτο και τελευταίο μεταναστευτικό ρεύμα κινείται νότια, στα Βαλκανικά εδάφη και στο Βυζάντιο. Αρχικά, γίνονται προσωρινές επιδρομές και οι εισβολείς (Σλάβοι) επιστρέφουν βόρεια του Δούναβη, ενώ αργότερα εγκαθίστανται μόνιμα, σε κάποιες περιπτώσεις και με την συγκατάθεση του Βυζαντίου.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΜΕ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ

  Στην προσπάθειά τους να βγουν στην Μεσόγειο θάλασσα ξεκινούν μια κόντρα με το Βυζάντιο. Αφού έχουν εκσλαβίσει τους ντόπιους πληθυσμούς των Βουλγάρων, με την βοήθειά τους, απειλούν ελάχιστες φορές την Βυζαντινή Αυτοκρατορία χωρίς αποτέλεσμα. Μετά και την υποταγή της Βουλγαρίας από τον Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Βασίλειο τον Β', επονομαζόμενο και ως "Βουλγαροκτόνο", οι Σλάβοι, υπόδουλοι αρχικά κι αυτοί, εδραιώνονται δυτικά της Βαλκανικής χερσονήσου. Αισίως τον 9ο αιώνα και πάντα υπό την αιγίδα του Βυζαντίου, οι Σλάβοι έχουν εγκατασταθεί μόνιμα στα Βαλκάνια. Στο Βυζάντιο οφείλουν κατά μεγάλο ποσοστό τον πολιτισμό τους, την θρησκεία τους (Κύριλλος και Μεθόδιος) αλλά και το όνομά τους (οι Βυζαντινοί ιστορικοί τους αποκαλούν Σκλάβους, "Σκλαβηνούς", για να υποδηλώσουν το χαμηλότατο πολιτισμικό τους επίπεδο).

Έμβλημα της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας

   Εκείνη την εποχή στις σχέσεις μεταξύ των λαών το ρόλο έπαιζε η θρησκεία. Καλούνται λοιπόν οι Σλάβοι να επιλέξουν ανάμεσα στον Πάπα ή τον Πατριάρχη, ανάλογα με τα συμφέροντά τους, τις πεποιθήσεις τους ή και τον εξαναγκασμό. Έτσι η περιοχή της μετέπειτα Γιουγκοσλαβίας (μετάφραση: Νότια Σλαβία) θα χωριστεί στην συνέχεια στου καθολικούς Κροάτες και στους ορθόδοξους Σέρβους.
  Αυτά ήταν η πρώτη, ουσιαστικά, διάσπαση των Γιουγκοσλάβων (νότιων Σλάβων). Οι μεν Σέρβοι γίνονται σύμμαχοι του Βυζαντίου και οι δε Κροάτες σύμμαχοι των Βενετών - Ενετών της τότε Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας. Κύριοι εχθροί της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας τότε ήταν οι Άραβες και η επερχόμενη δύναμη των Οθωμανών. Αντίστοιχα των Ενετών, οι επιδρομές των βαρβάρων Ούννων και οι Λομβαρδοί.

Έμβλημα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας

  Μέχρι εκείνη την περίοδο όμως, εκτός των Ρώσων κανένα άλλο Σλαβικό φύλλο δεν έχει δημιουργήσει σημαντικό κράτος. Οι Σέρβοι έχουν υπό την κυριαρχία τους την μεγαλύτερη έκταση της περιοχής από τον 9ο αιώνα, με την περιοχή αυτή να διοικείται από διάφορα μικρά πριγκιπάτα, τα σημαντικότερα των οποίων, της Ράσκιας (σημερινή Σερβία και Βοσνία) και της Ζέτα (μετέπειτα Μαυροβούνιο). Οι Κροάτες από την άλλη, όντας στο πλευρών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας διοικούνται από δύο μικρά δουκάτα. Αυτό της Παννονίας (σημερινή Σλοβενία και βόρεια Κροατία) και της Δαλματίας (οι σημερινές Δαλματικές ακτές).
  Μέχρι και τον 10ο αιώνα τα πράγματα μένουν ως έχουν. Στο εξής οι γιουγκοσλαβικοί αυτοί πληθυσμοί θα προσπαθήσουν να δράσουν στην περιοχή άλλοτε ακολουθώντας τα συμφέροντα των συμμάχων τους και άλλοτε το ενιαίο συμφέρον τους. Κατά την διάρκεια της ιστορίας τους θα χωριστούν και θα ενωθούν αρκετές φορές και σε μερικές των περιπτώσεων θα δημιουργηθούν νέες, μικρές, πληθυσμιακές ομάδες. Όλα αυτά στην συνέχεια της ιστορίας των Γιουγκοσλάβων...!